ایا برای اثبات حرفهایت همیشه فریاد می زنی؟

انسان وقتی بلند حرف می زند، صدایش را می شنوند؛

اما وقتی آهسته حرف بزند، به گفته اش گوش می دهند...

آیا دیگران قادرند براحتی شما را ناراحت کنند؟!!

رهایی از زندان باورهای غلط     

        یا :

 رمز شاد زیستن ، عاقلانه زیستن است

1- برخی از افراد در دوره هایی از زندگی شان ، به انجام رفتارهای خود تخریب گر گرایش دارند
مثلاً برخی از ما به خاطر نوع رفتار دیگران و تجارب تلخ زندگی ، بسیار عصبانی می شویم و یا دیگران را سخت مورد انتقاد قرار دهیم . که این نوع رفتار ها ، ما را از لذت بردن و شاد زیستن محروم سازد و اکثر اوقات هم احساس گناه و حسرت و پشیمانی خواهیم کرد . 
2-اگر بپذیریم :
اولا ً: « همان گونه زندگی می کنیم که می اندیشیم »  «قانون شماره یک» کلٌ یعمل علی شاکلته .
ثانیاً :  « به‌طور کلی آدم‌هایی که راه عاقلانه زیستن را نیازموزند، زندگی شادمانه و موفقی نخواهند داشت » «قانون شماره دو"
برای تغییر در نحوه تفکرات مان ، هیچ کس جز خود انسان ، نمی تواند دست به تغییر بزند . خودش می تواند با استفاده از فنون مختلف ، دست به تغییر بزند

راز و نیاز با بی نیاز

شده است از همه چیز-فرقی نمیکنه چی باشه-مثلا زمین و زمان خسته شده باشی.خودت روی دست خودت مونده باشی.خانه،کوچه،محله،دنیا با همه بزرگیش برات تنگ شده باشه؟دلت یه جای آرام بخواهد.جایی که بشه یه گوشه ای بنشینی،بنشینی و آرام بگیری.دلت یه رفیق بخواهد یک رفیق که قدش خیلی بلندتر از خودت باشه آن قدر بلند که توی سایه اش تو و همه دلتنگی هایت جا بشوید.انگار که بار سنگینی داری،باری به سنگینی گناه.انگار که آرامش بخواهی،آرامشی از جنس آشنایی...

میتوانی وضو بگیری،رو به قبله کنی و با خدایت،خالق مهربانت دردودل کنی...

ای بلندمرتبه،ای یاری دهنده،ای مددکار،ای خدای بزرگ!ای شنونده صدای بندگان،ای خواننده ضمیر مخلوقات!یاری ام کن.خدای من!بریده ام از هرچه دنیایی ست!رها یم کن!   خسته شده ام از این همه آمال بی پایان دنیوی.آخر تا کی اسیر زنجیر نفس سرکش بمانم خدایا؟!رهایم کن.یاری ام کن که همه چیز در  ید قدرت توست...

خودت فرموده ای:"و عنده مفاتح الغیب لایعلمها الا هو و یعلم ما فی البر و البحر و ما تسقط من ورقه الا یعلمها و لا حبه فی ظلمات الارض و لا رطب و لا یابس الا فی کتاب مبین"_{الانعام59}

                                  

کلیدهای خزائن غیب دست توست خدایا!تو میدانی هرآنچه در خشکی و دریاهاست.همه را میدانی.هیچ برگی از درخت نمی افتد مگر اینکه از آن آگاهی و نه هیچ دانه ای در تاریکی زمین و نه هیچ تر و خشکی،مگر آنکه در کتاب مسطور توست...

خداوندگارا!خالقا!مهربانا! ای رفیق بی رفیقان ،ای پناه بخش بی پناهان.تا تو هستی پشت و پناهم از چه ترسم هان؟!! تا تویی در کنارم از چه رو غمگین شوم هان؟!!! چون همیشه مرهم زخمم باش عزیزا !!در کنارم باش مهربانا !!لیک میدانم که هستی،همیشه بوده ای...

  _{بخش ابتدایی متن از ضمیمه روزنامه خراسان اقتباس شده است}

فقدان و سوگواری

                                            

مقدمه

سوگواری یک تجربه استرس زا ولی شایع میباشد. دیر یا زود بسیاری از ما غم از دست دادن یک عزیز را تجربه می کنیم. ما در زندگی روزمره کمتر به مرگ فکر می کنیم یا از آن صحبت می کنیم ، شاید بدین دلیل که کمتر از پدربزرگ و مادر بزرگ هایمان با آن مواجه می شویم. برای آن ها مرگ یک خواهر یا برادر ، دوست یا اقوام یک تجربه متداول بچگی یا نوجوانی شان بود. امروزه برای ما این فقدان ها در سنین بالاتری اتفاق می افتد. بنابراین ما شانس چندانی برای یادگیری در مورد سوگواری، چگونگی آن، چه کارهایی بهتر است انجام شود، چه چیز طبیعی است یا چگونه آن را قبول کنیم ، نداریم. علی رغم تمام این ها در نهایت ما باید با غم از دست دادن یک عزیز کنار بیاییم.