زبان بدن (ادامه)

در هنگام گفتگو ،اگر با دقت به حالات بدن و چهره ای فرد مخاطب توجه کنیم می توانیم نکات  زیادی بدست بیاوریم.در ادامه مطلب بعضی از حالات بدنی و معانی آنها بیان شده است.                                                                                                                                                                                                   

مسیر نگاه:

به محض اینکه فردی پاسخ نادرستی بدهد،مسیر نگاه اش تغییر می کند.البته ما اجازه نداریم که فورا حدس بزنیم که فرد دروغ گفته است.زیرا خود ما گاهی که می خواهیم به مساله ای فکر کنیم،هنگام صحبت کردن ،به زمین ، یا دیوار یا گوشه ای از اتاق نگاه می کنیم که البته در این حالت،قصد ما این است که هیچ کس را نبینیم و فقط به آن مساله توجه داشته باشیم.

برای اینکه تشخیص دهیم مطالب عنوان شده چقدر صحت دارد،بهتر است موضوع بحث را عوض کنیم و کمی بعد به همان موضوع اول برگردیم و دقت کنیم که آیا حرکات فرد دوباره تغییر می کند یا خیر.توجه داشته باشید که این نوع تغییر حالتهای افراد،مشکوک است.

تماس چشمی:

اگر می خواهید بدانید که کسی به شما یا هدفتان علاقمند است،توجه کنید که هرچه تماس چشمی افراد با شما بیشتر باشد،علاقمندی و توجه فرد به مطالب مورد بحث بیشتر و شدیدتر است.البته در مورد مسائل خاص مانند بیماری و تابوها و غیره...،غالبا تماس دید کاهش می یابد.

تنفس:

کسی که به ما و یا به مطالب مورد بحث ما علاقمند است ،همواره با ما هم نفس است.وقتی ما بطور ناهماهنگ نفس می کشیم و نفسمان را برای لحظاتی حبس می کنیم،فردی که با علاقه به سخنان ما گوش می کند،چشم هایی باز،و حتی شاید دهانی نیمه باز دارد و مجددا ریتم نفس هایش را با ما تنظیم می کند.

معنای نگاه ها:

نگاه رو به پایین:

وقتی پلک های بالایی چشم،براحتی به طرف پایین متمایل می شود، و فرد فقط گوش می کند،بیانگر خستگی زیاد،کند ذهنی ،یا احساس کسالت از صحبت کردن طرف مقابل است که سعی می کند از طرف مقابل خود را پنهان کند تا مشخص نشود که در حال فکر کردن به موضوع دیگری است.

چشم برهم زدن:

در هنگام عصبیت،بی اعتمادی،ناراحتی وجدان ،...چشم هایمان را بیشتر برهم می زنیم.معنای دیگر پلک زدن ،ابراز دوستی و دسیسه چینی نیز می باشد.

پلک نزدن:

زمانی که فردی مورد تحقیر قرار می گیرد،بسیار کم پلک میزند یا برای لحظاتی اصلا پلک نمی زند.

چین پیشانی:                                                                         

زمانی که درحال فکر کردن هستیم ،یا اخم می کنیم ،و در مواقع هیجانی شدن و احساسات منفی که چهره خود را درهم می کشیم ،چین و چروکهایی در پیشانی ما پیدا می شود که می تواند اثری دراز مدت بر چهره بگذارد.

افرادی که نزدیک بین هستند و از عینک استفاده نمی کنند ، و کسانی که کارهای دقیق مانند صنایع دستی یا کارهای آزمایشگاهی و هنری انجام می دهند نیز،اغلب چنین چینهایی در پیشانی دارند.

چین افقی بین ابروها:

عصبانیت ها و ناراحتی ها ،باعث بروز این چینها می شوند.

چین ابروها:

وقتی کسی سخن می گوید یا فکر می کند،و شنونده با او موافق نیست،ابروهایش را بالا می برد و با حالت های طعنه ،شک ،تعجب یا تکبر واکنش نشان می دهد. 

                                                                  اقتباس از کتاب شناسایی اشخاص در دیدارهای اول

از نظراتتون پیشاپیش تشکر میکنم